 |
بيان حاج ميرزا على آقاى قاضى
ديگران،آنهايى كه به زبان عرفان گفتهاند،[بيان ديگرى دارند.]آقاى طباطبائى از استادشان مرحوم آقاى حاج ميرزا على آقاى قاضى-كه از بزرگان عصر ما بود و در بيستسال پيش فوت كرد و مرد بسيار بزرگوارى بود و البته فوق العاده بود و شاگردهاى خيلى خصوصى داشته است-نقل مىكردند كه او هميشه مرگ و دنيا را تشبيه مىكرد،مىگفت انسان وقتى كه مىخوابد و بعد بيدار مىشود،در حال خواب،دو رشته بيدارى(بيدارى قبل از خواب و بيدارى بعد از خواب)از همديگر بريده مىشوند،وقتى كه بيدار مىشود دو مرتبه زندگىاش همان رشته قبل از خواب را دنبال مىكند،يعنى اين دو بيدارى به يكديگر وصل مىشوند. ايشان گفته بود كه انسان وقتى كه مىميرد يكمرتبه احساس مىكند كه يك زندگى با زندگى قبل از آمدن به دنيا پيوند خورده و به هم وصل شده است،در اين بين مدتى كه در دنيا زندگى كرده استحالت آن وقتى است كه خواب بوده است.علتش اين است كه از نشئهاى به نشئهاى آمده،به نشئه اول باز مىگردد.مثل اينكه انسان بيدار است،حالتش حالتيك نشئه است،مىخوابد،مثل اين است كه نشئه ديگر پيدا مىكند،وقتى بيدار مىشود به نشئه ما قبل بازگشت مىكند و مىبيند ايندو با همديگر متصل شد.مثلا اگر بازارى است و در بازار بوده و با چك و سفته و معامله و خريد و فروش سر و كار داشته،اينها در عالم خواب[زدوده شده]، وقتى كه بيدار مىشود ايندو مثل نخى كه بريده شده باشد دو مرتبه به همديگر گره مىخورد و اتصال پيدا مىكند.
نظرات شما عزیزان:
